Αισθάνεστε ότι τα παιδιά σας μαλώνουν μεταξύ τους όλη την ημέρα; Ξέρω ότι μερικές μέρες μπορεί να μοιάζουν με ατελείωτους τσακωμούς, γκρίνιες, κλάματα, «μου πήρε, δεν του πήρα, μου έκανε» και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη… Ειδικά το καλοκαίρι που τα σχολεία κλείνουν και τα αδέρφια περνούν περισσότερο χρόνο μαζί, τα πράγματα μάλλον γίνονται πιο δύσκολα. Σωστά;
Έχοντας τρία παιδιά και μάλιστα αγόρια με αστείρευτη ενέργεια, ξέρω πόσο κουραστικό μπορεί να είναι αυτό κάποιες μέρες. Γι’ αυτό θέλω να μοιραστώ μαζί σας 3 tips που μπορείτε να εφαρμόζετε όταν τα παιδιά σας τσακώνονται. Στην πραγματικότητα, θα έλεγα ότι είναι κάτι περισσότερο από tips, γιατί έχουν να κάνουν με εμάς και με την αλλαγή της δικής μας νοοτροπίας.
Ποιος είναι τελικά ο στόχος μας;
Ο στόχος μας ΔΕΝ είναι να σταματήσουμε τη μάχη, ο στόχος μας είναι να μάθουμε στα παιδιά μας ΠΩΣ να «μάχονται» σωστά
Όταν τα παιδιά τσακώνονται μεταξύ τους, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα σημάδι κακής συμπεριφοράς (πρέπει να ξεπεράσετε αυτή την πεποίθηση!), αλλά για σημάδι ανθρώπινης συμπεριφοράς. Κάθε δυνατή σύνδεση είναι βέβαιο ότι έρχεται μετά από κάποια τριβή. Γι’ αυτό και δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς ότι ΔΕΝ υπάρχουν καθόλου προστριβές, τσακωμοί, διαφωνίες. Ο στόχος λοιπόν δεν είναι να τερματιστούν όλες οι μάχες. Κάποιες φορές απλά δεν μπορείτε και ίσως δεν χρειάζεται!
Ο στόχος είναι να διδάξετε στα παιδιά σας ΠΩΣ να διαφωνούν σωστά, δηλαδή με αξιοπρέπεια, σεβασμό και άμεση επικοινωνία.
Θα προσθέσω και κάτι ακόμη. Εκτός του ότι το να τσακώνονται τα αδέρφια δεν είναι απαραιτήτως κακό, μπορεί να είναι και κάπως… καλό! Ναι, σωστά διαβάσατε. Κατά τη διάρκεια ενός καβγά τα παιδιά μαθαίνουν πράγματα για τον εαυτό τους, μαθαίνουν για το άλλο άτομο, μαθαίνουν ποια είναι τα όριά τους και τα όρια των άλλων, μαθαίνουν να διαβάζουν συναισθήματα, εξασκούνται στην επικοινωνία και στις κοινωνικές δεξιότητες. Και αν το σκεφτείτε, αυτές τις δεξιότητες που αποκτούν, τις δοκιμάζουν σε ένα ασφαλές μέρος με το αδερφάκι τους.
Μην δαιμονοποιείτε λοιπόν τους καβγάδες στα παιδιά!
Τι μπορούμε λοιπόν να πούμε όταν τσακώνονται τα παιδιά μας: «Η αλήθεια είναι ότι όλοι μαλώνουν μερικές φορές, ίσως όχι όλη την ώρα, αλλά ναι, μερικές φορές ακόμη και οι μεγάλοι μαλώνουν. Τι νιώθεις όταν τσακώνεστε; Ναι, είναι απογοητευτικό μερικές φορές. Αλλά στοιχηματίζω ότι κάποιες άλλες είναι έστω και λίγο διασκεδαστικό. Έτσι δεν είναι;
Θέλω να ξέρεις ότι δεν είναι κακό να διαφωνούμε και να καβγαδίζουμε μερικές φορές. Αρκεί να μην πληγώνουμε ο ένας τον άλλον. Να μην προσβάλουμε ο ένας τον άλλον. Αλλά μερικές φορές είναι εντάξει να μην τα πηγαίνουμε καλά ή να θέλουμε λίγο χρόνο χωριστά».
Μην διαλέγετε πλευρά, μην κάνετε συμμαχίες!
Πραγματικά όταν τα παιδιά σας τσακώνονται, μην επιλέγετε πλευρά! Και ναι, ξέρω, κάποιος μπορεί να είναι μικρότερος, πιο ντροπαλός, πιο αδύναμος, πιο υποχωρητικός και να χρειάζεται υποστήριξη. Πέφτω και εγώ συνέχεια σε αυτή την παγίδα όταν δύο δεκαπεντάχρονα που είναι πλέον πιο ψηλοί από εμένα κάνουν από κοινού «επίθεση» σε ένα δεκάχρονο… Παρόλα αυτά, είναι όλα παιδιά μας και χρειάζονται την υποστήριξή μας εξίσου.
Καλό είναι λοιπόν να αποφύγουμε να βλέπουμε το ένα παιδί ως «θύμα» και το άλλο ως αυτό που κάνει την επίθεση. Να μην πέφτουμε στην παγίδα υπεράσπισης του ενός έναντι του άλλου, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε για το λόγο που τσακώνονται ή για το ποιος φταίει. Πιστέψτε με, αυτό οδηγεί μόνο σε περισσότερες συγκρούσεις!
Το παιδί που δεν «επιλέγουμε» να υποστηρίξουμε, θα συνεχίσει να δημιουργεί ένταση για να δει αν θα καταφέρει να μας πείσει (γιατί και αυτό θέλει τη σύνδεση μαζί μας). Προφανώς δεν είναι η η πρόθεσή μας και φυσικά, αγαπάμε όλα τα παιδιά μας (αυτονόητο!). Αλλά από την οπτική γωνία του παιδιού μας, ο αδερφός /αδερφή του προστατεύεται ενώ αυτό όχι.
Θυμηθείτε, εσείς είστε ο διαμεσολαβητής, όχι ο κριτής. Δεν είστε εκεί για να αποφασίσετε ποιος φταίει και να ορίσετε μια ποινή, αλλά για να ακούσετε και τις δύο πλευρές και να παρέχετε υποστήριξη σε ΟΛΕΣ τις πλευρές, εξίσου.
Μπορείτε για παράδειγμα να πείτε στα παιδιά: «Βλέπω ότι είστε και οι δύο αναστατωμένοι και θα σας ακούσω και τους δύο. Μπορείτε να μου πείτε ο καθένας, ένας ένας, τι συνέβη και θα σας ακούσω. Εσύ πρώτη».
(Μετά από λίγο το άλλο παιδί θα αρχίσει να διακόπτει και να παρεμβαίνει για να πει τη δική του εκδοχή της ιστορίας)
«Θα μιλήσει ο καθένας ξεχωριστά. Ξέρω ότι είσαι στενοχωρημένος και θα έχεις την ευκαιρία να μου το πεις. Αυτή τη στιγμή, ακούμε την αδερφή σου και μετά είναι η σειρά σου».
Να είστε εκεί για να καθοδηγήσετε και τις δύο πλευρές: «Εντάξει, μπορώ να καταλάβω γιατί είσαι αναστατωμένος. Μπορείς να πεις στην αδερφή σου τι δεν σου άρεσε. Για παράδειγμα μπορείς να πεις: Δεν μου άρεσε όταν μου άρπαξες τη μπάλα. Ξέρω ότι ήθελες να κάνεις και εσύ μερικά σουτ, αλλά δεν μπορείς να την αρπάζεις χωρίς να με ρωτάς όταν παίζω εγώ. Θα μπορούσες να μου πεις «Μπορώ να πάρω τη μπάλα όταν τελειώσεις;»
Για τα μικρότερα παιδιά, μπορείτε αφού τα ακούσετε να επαναλάβετε αυτά που ακούσατε και από τις δύο πλευρές για να τα βοηθήσετε να ακούσουν και να καταλάβουν και τις δύο απόψεις.
Οδηγείστε τα παιδιά σας να βρουν τις δικές τους λύσεις.
Πόσο συχνά έρχονται τα παιδιά σας αντιμέτωπα με ένα πρόβλημά τους, περιμένοντας να τους το διορθώσετε;
“Μαμά μου πήρε…!”
«Μπαμπά, πες της να σταματήσει!»
«Μαμά, πες της να με αφήσει μόνη μου!»
Φυσικά μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας, αλλά εδώ είναι το θέμα: Η βοήθειά σας δεν μπορεί μόνο να είναι μόνο η λύση στο πρόβλημα. Αντίθετα η πραγματική βοήθεια είναι να τα βοηθήσετε να χτίσουν δεξιότητες επικοινωνίας και επίλυσης προβλημάτων. Αυτό απαιτεί χρόνο και πολλή εξάσκηση, αλλά τελικά, τα παιδιά σας θα αρχίσουν να αντιμετωπίζουν πολλές από τις μάχες τους μόνα τους και θα φτάσουν στο σημείο να μην χρειάζονται τη βοήθειά σας! (ναι όντως συμβαίνει!)
Πώς θα το πετύχετε;
«Εντάξει, σας άκουσα και τους δύο. Και έχετε ακούσει και ο ένας τον άλλον. Τι θα θέλατε να κάνετε εσείς οι δύο για αυτό; Έχετε καμιά ιδέα; Βάζω στοίχημα ότι έχεις κάποιες καλές ιδέες». Το ένα παιδί προτείνει να πάρει τη μπάλα.
«Όχι, δεν μπορείς απλά να πάρεις τη μπάλα. Χρειαζόμαστε μια ιδέα με την οποία να συμφωνήσετε και οι δύο. Ξέρω ότι εσείς οι δύο μπορείτε να βρείτε κάτι που να αρέσει και στους δύο».
Με τις παραπάνω τεχνικές, τις οποίες έχω χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια στα 3 αγόρια μου καθώς μεγάλωναν, μπορείτε να καταφέρετε πολλά! Ναι, χρειάζεται χρόνος. Ναι, χρειάζεται υπομονή και πολλή εξάσκηση. Και ναι, λειτουργεί.
Με αγάπη,
Εύη Σταθάτου
Πιστοποιημένη Parent Coach
